Douche, of: hoe mama's tóch kunnen mediteren

Toen mijn kinderen kleiner waren vond ik het altijd ontzettend moeilijk om een moment te vinden om te mediteren. Stond ik om 6 uur op, dan was er altijd wel één of andere baby die begon te huilen. Wilde ik 's avonds mediteren als iedereen in bed lag, dan viel ik zelf prompt in slaap. Kijk, een kleine meditatie van 1 of 2 minuten, met de kinderen spelend aan mijn voeten, dat ging zonder problemen. Maar ik heb het hier over langere perioden van afgezonderde concentratie.

Meditatie is een begrip dat vaak overschat wordt. Veel mensen denken bij meditatie aan Yogi’s die zich hoppend door de ruimte verplaatsen, of aan monniken die zich 10 jaar lang laten inmetselen, of aan een soort trance-toestand. Dat kan allemaal ook, maar voor mij is meditatie simpelweg een manier om contact te maken met mijn diepere kern en van daaruit na te denken over het leven. Meditatie heeft mij in mijn leven zoveel gebracht: ideeën, een geweldige naam voor een boek, inzichten, oplossingen voor problemen. Maar vooral ook: de waarheid over mezelf ontdekken. Het was, in die periode van gestoord-worden-door-kleine-kinderen, alsof ik afgesneden werd van een wezenlijk deel van mezelf.

Totdat ik de douche ontdekte! Uiteraard was ik al eerder in mijn leven onder de douche geweest. Sterker, de koestering van het warme, langs mijn blote lijf stromende water is voor mij altijd al een zeer aantrekkelijke sensatie geweest – vriendinnen die met mij samenwoonden zorgden altijd dat ze vóór mij douchten, omdat de tijdspanne die ik onder de douche spendeerde niet alleen volkomen onvoorspelbaar was maar doorgaans ook langer duurde dan hun ochtendschema hen permitteerde.

Nu echter was ik op een win-win situatie gestuit: niet alleen had ik een excuus om lekker lang onder de douche te blijven, maar ik had ook de ideale meditatieplek gevonden. Want wat ik ontdekte is dat de kinderen de douche als een natuurlijke barrière zagen: als mama onder de douche staat, dan heb je er niets aan. En dus speelden ze dan altijd lekker in de badkamer of op hun kamertjes.

Sindsdien is de douche mijn meditatieplek geworden, en het warm stromende water, waar dat voor anderen misschien wierook of kaarsen zijn, de bondgenoot die mij helpt vervoeren naar dat wezenlijke plekje in mijzelf waar alleen liefde, vrede en vertrouwen heersen. Als herboren en vol levenslust voor de rest van de dag stap ik altijd uit de douche.

Het enige nadeel is dat mijn meditaties niet CO2-neutraal zijn. Over dat probleem moet ik nog even mediteren...